Op deze manier kan de energie uit het zuiveringsslib van rioolwaterzuiveringsinstallaties (rwzi’s) beter worden benut. De kosten van het toepassen van de techniek zijn nu nog te hoog, maar de verwachting is dat dit snel kan veranderen.
De aanleiding voor het onderzoek naar biologische methanisering lag in het project ‘SuperSludge’. In dit project doen de waterschappen, twee bedrijven samen met de Stichting Toegepast Onderzoek Waterbeheer STOWA, het kenniscentrum van de waterschappen, onderzoek naar het superkritisch vergassen van zuiveringsslib.
In dit proces wordt dit slib, een restproduct van het zuiveringsproces, onder hoge temperatuur en druk vergast. Hierbij wordt syngas (synthetisch gas) geproduceerd.
Normaal gesproken wordt dit slib vergist, waarbij biogas vrijkomt. Daarna wordt het na vergisting resterende slib vaak afgevoerd en verbrand. De onderzochte alternatieve slibverwerkingsmethode, superkritisch vergassen, leidt tot een hogere omzetting van het organische stof in het slib naar een energierijk gasmengsel, het al genoemde syngas.
Bij het waterschap Aa en Maas loopt nu een pilotonderzoek naar superkritisch vergassen. Via de techniek van biologisch methaniseren -waarbij waterstof en koolstofdioxide worden omgezet in methaangas- kan het geproduceerde syngas zo worden opgewerkt, dat het als groen gas kan worden verkocht en in het aardgasnetwerk ingevoerd. Met dit project is aangetoond dat biologische methanisering voor dit doel geschikt is.
0 reacties:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.